Η Παράδοση είναι μία έννοια πολυδύναμη με πλούσιο εννοιολογικό περιεχόμενο η οποία μάλιστα εμφανίζεται με αρκετά πρόσωπα – μορφές, ανάλογα με τον τομέα στον οποίο απευθύνεται. Για πολλούς η έννοια αυτή παρουσιάζεται ως συνώνυμη του οπισθοδρομικού, του ξεπερασμένου, του παλιομοδίτικου. Η αντίληψη αυτή σίγουρα πηγάζει από την εσφαλμένη πεποίθηση η οποία θεωρεί πως όσοι ασχολούνται με αυτήν είναι προσκολλημένοι σε στερεότυπα, αξίες, τρόπο ζωής, πεποιθήσεις και αντιλήψεις μιας άλλης εποχής.

Είναι όμως αυτή η πραγματικότητα; Πώς θα πρέπει να προσεγγίζονται ζητήματα Παράδοσης και ποια η αξία της και η δυναμική της στις σύγχρονες κοινωνίες; Ιδού μερικά ερωτήματα που ταλανίζουν τη σκέψη αρκετών και για τα οποία θα γίνει προσπάθεια να απαντηθούν εν μέρει στις ακόλουθες σειρές.

Το μόνο σίγουρο είναι πως η Παράδοση θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό, καθώς αποτελεί το συνδετικό κρίκο μεταξύ του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Είναι δηλαδή ο σύνδεσμος των παλαιότερων γενεών με την τωρινή, αλλά και αυτή που θα ακολουθήσει. Το γεγονός αυτό καθιστά τη γνώση σε ζητήματα Παράδοσης απαραίτητη για τη διαφύλαξη της ιστορικής μας υπόστασης και τη διαμόρφωση του παρόντος και του μέλλοντος ανάλογα με το πολιτισμικό υπόβαθρο που διαδεχθήκαμε από τους προγενέστερους. Αυτό αντανακλάται και στα λόγια του Φώτη Κόντογλου σύμφωνα με τον οποίο:

Ένας λαός που έχει χάσει την παράδοσή του είναι σαν τον άνθρωπο που έχει χάσει το μνημονικό του, που έχει πάθει αμνησία.

Βέβαια η ενασχόληση με ζητήματα Παράδοσης δεν σημαίνει απαραίτητα πιστή αντιγραφή και τήρηση των παραδοσιακών αξιών, ούτε τυφλή υπακοή στις προσταγές της. Απεναντίας χρειάζεται αναζήτηση και αναγνώριση πολύτιμων πτυχών που προσαρμόζουν και νοηματοδοτούν σημερινά στοιχεία του πολιτισμού μας εξασφαλίζοντας συγχρόνως και την συνέχειά του. Θα πρέπει δηλαδή η Παράδοση να συνυπάρξει με την εξέλιξη και να αποφεύγονται οι ακρότητες, προκειμένου να διασφαλιστεί μία κατάσταση ισορροπίας που θα οδηγήσει την κάθε κοινωνία σε ευημερία.

Σε αυτό το πάντρεμα του χθες με το σήμερα, του παραδοσιακού με το σύγχρονο σίγουρα συμβάλλει και η δράση των φορέων παράδοσης και πολιτισμού που αποτελούν πραγματικούς στυλοβάτες , μιας και με τις εκδηλώσεις και τις δράσεις τους, αναδεικνύουν διάφορες εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού αναζωπυρώνοντας συγχρόνως γλυκές αναμνήσεις ή ζωντανεύοντας βιώματα μιας άλλης εποχής μέσα στις ανέσεις του εκσυγχρονισμού.   

Το σήμερα και το αύριο είναι δεμένα με τα περασμένα. 

Το σήμερα θρέφεται από τα περασμένα και τα μελλούμενα από το σήμερα.

Για το adeti.gr

Νίκος Φυκιάρης 

Εκπαιδευτικός Α΄βάθμιας